Najczęściej spotykaną klasyfikacją poziomów zaawansowania biegłości językowej jest Europejski System Opisu Kształcenia Językowego, szerzej znany pod swoim skrótem jako CEFR (Common European Framework of Reference for Languages).
CEFR wyróżnia sześć stopni biegłości językowej. A1 możemy określić jako poziom początkujący. Na tym etapie uczymy się podstawowego słownictwa (powitanie, pożegnanie, zwroty grzecznościowe) oraz wyrażania krótkich informacji o sobie (imię i nazwisko, pochodzenie, miejsce zamieszkania etc.). Osoby, które opanowały język na poziomie A2, potrafią opowiedzieć krótko o niektórych aspektach życia (praca, rodzina) oraz o pewnych codziennych czynnościach, jak choćby zakupy.
B1 to poziom średniozaawansowany. Po jego osiągnięciu nie powinna sprawiać nam trudności wymiana zdań w sytuacjach, które towarzyszą np. podróżowaniu po kraju. Osoby znające język w stopniu średniozaawansowanym rozumieją najważniejsze wątki w typowych wypowiedziach odnoszących się m.in. do czasu wolnego czy edukacji oraz mogą opowiedzieć o swoich planach i ambicjach. Kiedy opanujemy dany język na poziomie B2 (wyższy średniozaawansowany), to będziemy już mogli naturalnie komunikować się z native-speakerami (rozmowa nie będzie powodować dyskomfortu u żadnego z interlokutorów). Na tym etapie uczymy się rozumienia wypowiedzi odnoszących się do zagadnień abstrakcyjnych.
Na poziomie C1 (zaawansowanym) nie ujdą naszej uwadze np. różnego rodzaju aluzje. Po opanowaniu języka w stopniu najwyższym (C2) będziemy posługiwać się językiem niemal tak biegle jak native-speakerzy.